Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

Κεφάλαιο Δεύτερο - Μια ήμερα... -

Δεν είσαι αστροναύτης όπως τόσο πολύ το ήθελες πέντε χρονών, όμως αυτός λέγετε πολιτικός και ας μην το ήθελε ποτέ. Η ώρα είναι 7.30 και έχεις πεταχτεί πάνω και σηκώνεσαι κατευθυνόμενος προς την τουαλέτα και μετά στην ντουλάπα. Έχεις ετοιμαστεί...κοιτάς το ρολόι σου θέλεις μόνο τέσσερις ώρες και 23 λεπτά ακόμα. Θα του μιλήσω εγώ να σε βάλουμε μέσα και άπαξ και μπεις εκεί δεν σε κουνάει τίποτα. Θα είσαι μια ζωή βολεμένος. Μην ανησυχείς καθόλου. Κουβέντες που λένε δυο Δημοτικοί Σύμβουλοι σε σένα και στους φίλους γονείς σου. Μην αγχώνεσαι με την δουλειά σου τέρμα είπαμε, σε ένα δυο μήνες θα εργάζεσαι εκεί στον Δήμο. Από εκεί θα πάρεις σύνταξη. Μίλησα με τον Δήμαρχο και όλα είναι κανονισμένα. Θα δώσει εντολή και ξεκινάς. Όσο αφορά τον μισθό θα το κανονίσω εγώ με τον άλλο τον Δημοτικό Σύμβουλο αλλά κάτω από 250000-300000 δρχ δεν θα πάρεις. Στο μεταξύ έχεις βρει μόνος σου δουλειά με 300000 σε εταιρεία και είσαι σε δίλημμα. Όμως όπως είναι απολύτως λογικό, προτιμάς την λύση της σιγουριάς.

Πρώτη μέρα στην δουλειά και όλοι σε κοιτούν η καλύτερα σε επεξεργάζονται για το ποιος είσαι από που ήρθες ποιος πολιτικός σε έβαλε και για ποιον λόγο. Μήπως θα τους καταδόσεις, μήπως μαρτυρήσεις την κατάσταση που επικρατεί εκεί; Μα ποιος είσαι τέλος πάντων; Σε πλησιάζουν διάφοροι είτε με στυλ είτε με το καλό, πάντα όμως για να σε τυλίξουν, να σε ψαρέψουν όπως είθισται. Έτσι γιατί τους χαλάς το 4ωρο καθισιό τους. Ένας τεμπέλης πολιτικός τους έχωσε εκεί είτε με απόσπαση από την καθαριότητα ώστε να μην λερώνονται αλλά τα νυχτέρια και οι προσαυξήσεις των Κυριακών να μπαίνουν στον ήδη φουσκωμένο μισθό τους με το πριμ παραγωγικότητας (το οποίο λαμβάνουν κανονικά για τις 2 ώρες που βρίσκονται στο γραφείο πίνοντας καφέ με τους άλλους). Θα τους χαλάσεις την πιάτσα δεν στο είχε πει κανένας αυτό; Μήπως θέλεις να αρχίσω να δίνω και ονόματα; Αν αρχίσω να δίνω τα ονόματα των πολιτικών που εμπλέκονται θα δημιουργηθεί ένα Prison Break εδώ μέσα μόνο που αυτοί θα πρέπει να είναι στην θέση του Δραπέτη. Ίσως αργότερα να αρχίσω να τα λέω όλα όπως σου συνέβησαν ακριβώς και λεπτομερειακά. Σε ρώτησα πολλές φορές, σου αρέσουν τα παραμύθια; Τι απάντηση έδωσες;

Θυμάσαι που ο ένας από τους δυο Δημοτικούς Συμβούλους που έβαλαν το χέρι τους είχε έναν γιο; Ε αυτός ο γιος πήρε την θέση του πατέρα του στο Δημοτικό Συμβούλιο, γιατί και στην πολιτική Σοΐ πάει το Βασίλειο, όχι εσύ τι νόμιζες; Θαρρείς και κάποιες οικογένειες θεωρούν την πολιτική, κληρονομιά τους ανεξάρτητα αν ο γιος είναι εντελώς αλλού και δεν κάνει ούτε για να κάθετε σπίτι και να κοιτάει το ταβάνι. Μήπως να πω ονόματα και εδώ; Για κοιτάξτε όλους τους γιους και ανιψιούς κάποιων πολιτικών ονομάτων που τώρα βρίσκονται στην πολιτική σκηνή; Δεν απορείς πως είναι δυνατόν να ψηφίσει κάποιος έναν από αυτούς; Δεν τους βλέπει; Δεν τους καταλαβαίνει ότι δεν κανουν; Πως είναι εκεί που είναι με ποιον τρόπο; Και μόνο από τις φυσιογνωμίες πρέπει να τρώνε πόρτα. Αλλά όχι δεν τρώνε πόρτα τους ανοίγονται και διάπλατα. Μακρηγορώ αλλά σου θυμίζω τι γίνεται γύρω μας. Άκου Δημοτικός Σύμβουλος, από που και για ποιον λόγο; καλό παιδί ήταν για να παίζετε παιχνίδια, καμιά μπύρα, τίποτα ταινιούλες τέτοια πράγματα, όχι όμως και Σύμβουλος στο Δήμο. Συνεχίζω...

Θυμάσαι που κάποτε, το ντύσιμο, το μαλλί και γενικά όλα πάνω μας δήλωναν ένα τρόπο ζωής; Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, με μόνη διαφορά ότι όλα αυτά είναι προσποιητά. Ποιος θέλει να είναι έτσι; Κανένας, όλοι θέλουν να είναι οι εαυτοί τους. Ακόμα και οι εργοδότες, δεν τους αρέσει το ωράριο που επέβαλαν τα απολυταρχικά πολιτεύματα...Δεν το κατάλαβες; Το 8ωρο το έχει καθιερώσει η ολιγαρχία στην ιστορία και στην σημερινή εποχή τείνουμε να φτάσουμε το 12ωρο στην καλύτερη με τα "Δημοκρατικά" κατά τα άλλα πολιτεύματα. Η δεν είναι έτσι. Λοιπόν η Δημοκρατία έχει κηρύξει πάντα άτυπα το 12ωρο εργασίας. Και φυσικά όταν κάτι βαφτίζεται Δημοκρατία το κουβαλάει μια ζωή. Όπως ένα μωράκι χωρίς να ρωτηθεί το ονομάζουν Ευτυχία, Χαρά, Ελπίδα και αντίστοιχα Χάρης, Ευτύχης, Τριαντάφυλλος...που όμως με τα εγκλήματα τους μόνο Ευτύχιδες δεν είναι. Η δεν υπάρχουν Τριαντάφυλλοι διευθυντές που δεν τολμάς να ζητήσεις αύξηση και σε έχουν απολύσει; Απλά αυτό που σου λέω είναι ότι άλλο το όνομα και άλλο η χάρη. Ποια Δημοκρατία; εγώ και εσύ κάνουμε την διαφορά αλλά ως προς τι; Δημοκρατία θα ήταν όταν...αλλά τι σου λέω τώρα αφού τα ξέρεις...απλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν ζούμε κάτω από Δημοκρατικό καθεστώς αλλά από μια Δημοκρατική, κατά τα άλλα Απολυταρχική Κυβέρνηση. Ακόμα και οι Δημοσιογράφοι φοβούνται και κρύβουν, εκτός αν τους δοθούν αρκετά ώστε να κάνουν ένα θέμα εντυπώσεων ώστε να έχει ημερομηνία λήξεως ίσο με ένα φρέσκο γάλα (τρεις ημέρες). Εκτός, αν είναι καλοκαίρι και δεν υπάρχουν πολλά νέα οπότε είναι πάλι σαν γάλα αλλά όχι το φρέσκο (φρέσκο...λέμε τώρα) αλλά το μακράς διαρκείας κάνα δυο εβδομάδων.

Όταν ο εργοδότης σου, των 600 ευρώ συν (ίσως) ένσημα (εσύ είσαι αυτός), λέει ότι δεν του φτάνει η ημέρα και η ώρα και ότι χάνει την ζωή του και "πως περνάει η μέρα έτσι;¨, τι σου λέει αυτό; ότι και αυτός ζει στην ίδια κατάσταση με σένα. Αλλά το 12ωρο δεν στο κάνει 6ωρο. Νομίζοντας ότι οι περισσότερες ώρες εργασίας αποδίδουν και περισσότερα. Το μεγαλύτερο λάθος που στοιχίζει στην Ελλάδα όσο τίποτα άλλο. Οι αμόρφωτοι, αλλά έμπειροι στο να ρίχνουν λουλούδια και να έχουν το σοβαροφανές υφάκι, ιδιοκτήτες, πρόεδροι, Διευθύνων Σύμβουλοι η όπως αλλιώς θέλουν να τους ονομάζουν, νομίζουν ότι έτσι έρχεται η ευημερία. Όταν θα πάνε να κάτσουν στα θρανία για 5-6 χρόνια σπουδάζοντας Management και πραγματικό Marketing τότε και μόνο τότε το τραίνο της αγοράς θα μπορέσει να προχωρήσει σωστά πάνω σε σωστές ράγες. Το τραίνο όσο πετρέλαιο η ρεύμα η κάρβουνο η καλούς οδηγούς του βάλεις δεν υπάρχει περίπτωση να κινηθεί σωστά και γρήγορα όταν βρίσκεται εκτός γραμμών η κακών γραμμών που το εκτροχιάζουν. Το τραίνο της αγοράς δεν έχει καμία διαφορά. Θέλει σωστές βάσεις και ξανά από την αρχή με σωστό τρόπο. Το Time Management σου δείχνει πως μπορείς να δουλέψεις αποδοτικά μέσα στον χρόνο χωρίς να χρειαζόσουν υπερωρίες και άλλα τεχνάσματα (της Δημοκρατίας) που σου κλέβουν την ζωή.

Θα σε ακούσει κανείς; που όχι μόνο τα σπουδασες και κοπιασες πραγματικά, ρισκάροντας να γίνεις 31 χρονών χωρίς κανένα ένσημο και με αβεβαιότητα για το τι μέλει γεννέστε και εκεί που οι "μορφωμένοι" από την ζωή και τον μιμητισμό, Σύμβουλοι, κόρες, γιοι, μπήκαν στην (παραγωγική διαδικασία) χρόνια πριν από σένα. Εσύ που πας; αυτοί πλέον τα ξέρουν όλα. Γι' αυτό κλείνουν οι επιχειρήσεις και απολύουν κόσμο. Γιατί η απόλυση είναι λύση κατά αυτούς. Έτσι ξέρουν τόσα χρόνια αυτό μάθανε ως λυση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Just A Counter